ผู้จัดการในบริษัทแห่งนึ่งคิดจะโยกย้าย จัดสรรสรรชิ้นงานในแผนกใหม่ เพราะที่เป็นอยู่นั้น ไม่เปิดโอกาสให้คนเก่งทำงาน ท้าทายให้สมกับความสามารถ งานยากกลับตกอยู่กับคนไม่เก่ง ซึ่งผลก็ทำได้ไม่ดีเท่าที่ควร เธอเลยจัดใหม่ จัดคนให้เหมาะกับงาน “Put the right man to the right job.” แต่จะประกาศเปรี้ยงออกไปทันที ก็กลัวคนเอาไปคิดมาก ซุบซิบต่อๆกันจนความมั่นคงและภาพลักษณ์บริษัทสั่นคลอน กระทบต่อความมั่นใจของพนักงาน เธอเลยเตรียมจะชี้แจงก่อนว่า “นี่ไม่ใช่การลดเงินเดือน ลดขั้น หรือลดพนักงานแต่อย่างใด บริษัทยังจ้างทุกคนต่อ แต่ให้ได้ทำงานที่ได้ใช้ศักยภาพเต็มที่”
คุณฟังสิ่งที่ผู้จัดการชี้แจงแบบนี้แล้ว รู้สึกอย่างไรคะ
คุณเห็นหรือไม่ว่า คำชี้แจงผู้จัดการคนนี้ เกิดจากการที่เธอกำลังตอบสนองต่อความกลัวของเธอเอง แล้วเหมาทึกทักไปก่อนว่า คนอื่นจะกังวลแบบนี้ จึงเปิดประเด็นชี้นำไปก่อนว่า “นี่ไม่ใช่การลดเงินเดือน ลดขั้น หรือลดพนักงานแต่อย่างใด บริษัทยังจ้างทุกคนต่อ แต่ให้ได้ทำงานที่ได้ใช้ศักยภาพเต็มที่” จากที่พนักงานอาจจะไม่ได้คิดกังวลอะไรกับการย้ายงาน กลับกลายเป็นชนวนให้พนักงานเก็บไปคิดต่อว่า “เอ…หรือว่าจะ ลดขั้นจริงๆ”
การตอบสนองต่อความกลัวด้วยการพูดเรื่องที่กลัวไปก่อนนี้ เกิดได้บ่อยกับทุกคนในทุกเรื่อง เช่น หากมีใครถูกส่งไมค์ให้ร้องเพลง ด้วยความกลัวว่าคนจะฟังแล้วติก็เอ่ยปากไปก่อนว่า ไม่ได้ร้องนานแล้ว ร้องไม่เก่ง ร้องไม่เพราะหรอกนะ แค่พอร้องได้ หรือ ชิมกับข้าวฝีมือใคร เขาก็อาจจะเอ่ยปากไว้ก่อนว่า อืม ก็ทำไม่เก่งนะ อาจจะไม่อร่อย แค่พอกินได้
แล้วแฟนๆ ของอินสปายราละค่ะ บ่อยแค่ไหน ที่คุณเอ่ยปาก พูดไปเพราะกลัวไปก่อน?
หากคราวหน้า มีเหตุการณ์ที่ทำให้คุณกลัว นำเทคนิคนี้ไปใช้ได้เลยค่ะ
- รู้สึกตัวเมื่อกลัวอยู่ เมื่อรู้สึกกลัว ให้รู้ทัน เห็นความกลัวของตัวเอง เมื่อรู้ แล้วก็ให้ตั้งสติ อย่าเพิ่งเหมารวมว่าคนอื่นจะกังวลหรือรู้สึกไปด้วย
- โฟกัสไปที่สิ่งที่ต้องทำ ลองถามตัวเองแบบลึกๆว่า สมมติว่าเราไม่กลัว เราจะทำอะไร อย่างไรบ้าง เมื่อแยกความกลัวออกไป เราจะหาเจอว่าจริงๆ แล้วเคสนี้ ไม่เห็นต้องพูดเรื่องลดเงินเดือนอะไรเลย สามารถเปิดด้วยการพูดเชิงบวกได้ว่าเป็นการเพิ่มศักยภาพของคนในทีมโดยการเรียนรู้งานซึ่งกันและกันไปเลย
- ตัดสินใจว่าจะลงมือทำทั้งๆ ที่กลัว ลงมือทำสิ่งนั้น โดยไม่ต้องรอให้ความกลัวหายไป แต่ทำสิ่งที่ควรทั้งๆ ที่กลัวได้ กลัวอยู่ส่วนกลัว ทำอยู่ส่วนทำ
ความกลัว เป็นหนึ่งในสัญชาติญาณการเอาตัวรอดของมนุษย์ ตราบใดที่ยังคงมีลมหายใจ ความกลัวมาเยี่ยมคุณได้เสมอ ขอให้คุณมีสติ รับรู้ เปิดใจอยู่กับความกลัวโดยที่ไม่ให้ความกลัวมาเป็นอุปสรรคไม่ว่าคุณจะทำสิ่งใด ใหญ่เล็กแค่ไหนก็ตาม
